Dag 8
25 Juli 2016 | Oekraïne, Zjytomyr
Dag 8
Maandag was een dag waarop iedereen weer van alles te regelen had. De mensen voor het huis waren al vroeg aan de slag gegaan om het dak er af te slopen. Voor het kinderkamp was het de dag van de laatste voorbereidingen. Een paar van het team gingen naar Zhytomyr om daar fruit te kopen, water in te slaan en nog wat lekkers voor tijdens het kamp. De rest ging aan de slag met uitnodigingen: uitsnijden, ballonnen opblazen en de uitnodigingen eraan vastmaken. Deze uitnodigingen gingen we vervolgens uitdelen in het dorpje waar het kinderkamp gehouden wordt (Dvorets).
Vol goede moed gingen we op pad. Er gingen drie Oekraïense jongeren mee, die het woord konden voeren. De ballonnen raakten tot twee keer toe volledig in de knoop, wat zowel gefrustreerde als koppige gezichten opleverde. De schaar die we bij ons hadden werd onze redding. Aan het eerste weggetje waar we over liepen waren niet veel mensen thuis. Mensen die er wel waren, waren voornamelijk opa’s oma’s. Hier en daar hingen we toch maar een ballon op, in de hoop dat die door de juiste persoon gevonden zou worden. Op de hoofdweg van het dorp deelden we aardig wat ballonnen uit. Er werd heel enthousiast op gereageerd, door zowel oma’s als grote broers en mama’s. Dit is de eerste keer dat in Dvorets een kinderkamp wordt georganiseerd, terwijl dit soort kampen behoorlijk gangbaar zijn in Oekraïne. Uiteindelijk vonden we een bushalte waar een plattegrond op stond. Daar maakten we uit op dat er nog twee straten te gaan waren. Een paar van ons gingen daarheen met hun ballonnen en de rest streek neer in het bushokje. Toen op een zeker moment een busje met een lief klein jongetje voorbij kwam rijden hoorden we een kreet van blijdschap. Het jongetje had de ballonnen gespot en we gaven hem er eentje.
Toen we nog maar net thuis waren van het uitdelen hoorden we dat er al zes mensen (ouders) gebeld hadden naar het nummer van een Oekraïense die op de uitnodiging stond. De ouders hadden veel vragen, maar reageerden allemaal positief! Daarna zijn er nog een aantal weer naar Zhytomyr om wifi te tappen om liedjes uit te zoeken. ’s Avonds hebben we deze zelf even ingestudeerd om ze met enige overtuiging over te kunnen brengen op de kinderen ;).
Rond half elf kwamen de mensen pas weer terug van het huisje die hadden daar de hele dag genoeg te doen gehad. Het resultaat was dat het oude dak er helemaal af was en dat er al een begin was voor de steun voor het nieuwe dak.
Maandag was een dag waarop iedereen weer van alles te regelen had. De mensen voor het huis waren al vroeg aan de slag gegaan om het dak er af te slopen. Voor het kinderkamp was het de dag van de laatste voorbereidingen. Een paar van het team gingen naar Zhytomyr om daar fruit te kopen, water in te slaan en nog wat lekkers voor tijdens het kamp. De rest ging aan de slag met uitnodigingen: uitsnijden, ballonnen opblazen en de uitnodigingen eraan vastmaken. Deze uitnodigingen gingen we vervolgens uitdelen in het dorpje waar het kinderkamp gehouden wordt (Dvorets).
Vol goede moed gingen we op pad. Er gingen drie Oekraïense jongeren mee, die het woord konden voeren. De ballonnen raakten tot twee keer toe volledig in de knoop, wat zowel gefrustreerde als koppige gezichten opleverde. De schaar die we bij ons hadden werd onze redding. Aan het eerste weggetje waar we over liepen waren niet veel mensen thuis. Mensen die er wel waren, waren voornamelijk opa’s oma’s. Hier en daar hingen we toch maar een ballon op, in de hoop dat die door de juiste persoon gevonden zou worden. Op de hoofdweg van het dorp deelden we aardig wat ballonnen uit. Er werd heel enthousiast op gereageerd, door zowel oma’s als grote broers en mama’s. Dit is de eerste keer dat in Dvorets een kinderkamp wordt georganiseerd, terwijl dit soort kampen behoorlijk gangbaar zijn in Oekraïne. Uiteindelijk vonden we een bushalte waar een plattegrond op stond. Daar maakten we uit op dat er nog twee straten te gaan waren. Een paar van ons gingen daarheen met hun ballonnen en de rest streek neer in het bushokje. Toen op een zeker moment een busje met een lief klein jongetje voorbij kwam rijden hoorden we een kreet van blijdschap. Het jongetje had de ballonnen gespot en we gaven hem er eentje.
Toen we nog maar net thuis waren van het uitdelen hoorden we dat er al zes mensen (ouders) gebeld hadden naar het nummer van een Oekraïense die op de uitnodiging stond. De ouders hadden veel vragen, maar reageerden allemaal positief! Daarna zijn er nog een aantal weer naar Zhytomyr om wifi te tappen om liedjes uit te zoeken. ’s Avonds hebben we deze zelf even ingestudeerd om ze met enige overtuiging over te kunnen brengen op de kinderen ;).
Rond half elf kwamen de mensen pas weer terug van het huisje die hadden daar de hele dag genoeg te doen gehad. Het resultaat was dat het oude dak er helemaal af was en dat er al een begin was voor de steun voor het nieuwe dak.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
