Dag 5
22 Juli 2016 | Oekraïne, Dvorets
Dag 5
Vandaag was de trouwdag van een Nederlander en een Oekraïense. Een groot deel van onze groep ging ’s ochtends naar de trouwdienst. Het was erg bijzonder om dit mee te maken, vooral omdat er hier heel andere tradities rondom trouwen zijn. De bruid kwam de kerk in toen iedereen al aanwezig was. Ze werd binnengebracht door haar vader en de bruidegom stond voor in de kerk te wachten. Daar bleven ze de rest van de dienst staan. De dominee sprak over de Bijbelse opdracht aan zowel de man als de vrouw binnen het huwelijk. Hij stelde vragen aan de bruid en de bruidegom en ook aan hun ouders. Er werd door zowel de Oekraïense als de Nederlandse gasten een lied toegezongen en aan het einde van de dienst knielden de bruid en de bruidegom met aan beide zijden hun ouders en baden ze om de beurt. Dat was erg indrukwekkend, vooral omdat de meesten het niet droog hielden. Het liet een paar van onze naïevelingen wel inzien wat een grote stap een huwelijk eigenlijk is.
Nadat we de bruid en de bruidegom gefeliciteerd hadden vertrokken we weer naar Dvorets. Hier lunchten we samen met de mensen die ’s ochtends aan het werk geweest waren bij het huis. Daarna vertrokken we naar de bazar in Zhytomir, waar we vijftig handdoeken kochten om mee te geven aan de kinderen van het kamp. De mevrouw in het stalletje kreeg bijna een rolling toen ze hoorde dat we vijftig ‘stoek’ wilden hebben. Ze stuurde haar assistent gauw weg om nieuwe in te kopen want ze had er niet zoveel in voorraad. We hebben berekend dat ze hiermee zeker de helft van haar maandinkomen had verdient. Ook kochten we een enorme watermeloen, een actie die niet al te save was, aangezien we bij het keren dwars op de weg belandden. Gelukkig was de watermeloen heerlijk –die in Nederland zijn surrogaat in vergelijking met deze- en hebben we deze capriolen niet voor niks uitgevoerd.
Toen we thuis waren gingen we eten en halverwege de maaltijd was daar een blijde boodschap: de achterblijvers uit Polen waren gearriveerd! Ze hadden een erg vlotte reis gehad –zevenenhalf uur incl. grensovergang- maar waren berenhongerig. Daar konden we gelukkig wel wat aan doen. De rest van de avond was ontspannen en we gingen redelijk op tijd slapen om weer fris aan een nieuwe dag te beginnen.
- Foto's volgen later -
Vandaag was de trouwdag van een Nederlander en een Oekraïense. Een groot deel van onze groep ging ’s ochtends naar de trouwdienst. Het was erg bijzonder om dit mee te maken, vooral omdat er hier heel andere tradities rondom trouwen zijn. De bruid kwam de kerk in toen iedereen al aanwezig was. Ze werd binnengebracht door haar vader en de bruidegom stond voor in de kerk te wachten. Daar bleven ze de rest van de dienst staan. De dominee sprak over de Bijbelse opdracht aan zowel de man als de vrouw binnen het huwelijk. Hij stelde vragen aan de bruid en de bruidegom en ook aan hun ouders. Er werd door zowel de Oekraïense als de Nederlandse gasten een lied toegezongen en aan het einde van de dienst knielden de bruid en de bruidegom met aan beide zijden hun ouders en baden ze om de beurt. Dat was erg indrukwekkend, vooral omdat de meesten het niet droog hielden. Het liet een paar van onze naïevelingen wel inzien wat een grote stap een huwelijk eigenlijk is.
Nadat we de bruid en de bruidegom gefeliciteerd hadden vertrokken we weer naar Dvorets. Hier lunchten we samen met de mensen die ’s ochtends aan het werk geweest waren bij het huis. Daarna vertrokken we naar de bazar in Zhytomir, waar we vijftig handdoeken kochten om mee te geven aan de kinderen van het kamp. De mevrouw in het stalletje kreeg bijna een rolling toen ze hoorde dat we vijftig ‘stoek’ wilden hebben. Ze stuurde haar assistent gauw weg om nieuwe in te kopen want ze had er niet zoveel in voorraad. We hebben berekend dat ze hiermee zeker de helft van haar maandinkomen had verdient. Ook kochten we een enorme watermeloen, een actie die niet al te save was, aangezien we bij het keren dwars op de weg belandden. Gelukkig was de watermeloen heerlijk –die in Nederland zijn surrogaat in vergelijking met deze- en hebben we deze capriolen niet voor niks uitgevoerd.
Toen we thuis waren gingen we eten en halverwege de maaltijd was daar een blijde boodschap: de achterblijvers uit Polen waren gearriveerd! Ze hadden een erg vlotte reis gehad –zevenenhalf uur incl. grensovergang- maar waren berenhongerig. Daar konden we gelukkig wel wat aan doen. De rest van de avond was ontspannen en we gingen redelijk op tijd slapen om weer fris aan een nieuwe dag te beginnen.
- Foto's volgen later -
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley