Dag 10 en 11
28 Juli 2016 | Oekraïne, Dvorets
Dag 10
Gisteren hadden de tweede dag van het kamp. We hebben s morgens mijn verjaardag gevierd op het kamp. Ik ben in drie talen toegezongen, en daarna hebben we het normale programma vervolgd. Het was echt leuk om te zien dat een heleboel kinderen weer enthousiast waren, en zo vroeg als mogelijk kwamen. Er waren twee jongens van dertien en veertien die de eerste dag kwamen vragen of ze ook mochten komen (we hadden op de uitnodiging gezet dat het voor kinderen van 4-12 was). Dat was natuurlijk prima, maar het programma was niet ingericht op pubers. Blijkbaar was het toch heel leuk, want ze waren er weer, en hoe! Echt leuk om te zien. Bij het Bijbelverhaal hebben ze het onderwerp ‘bidden’ behandeld, en hebben alle kinderen een klein knutselwerkje over het Onze Vader gemaakt. Daarna hebben ze samen gebeden, en heel veel kinderen hebben dat dus ook voor het eerst gedaan. Heel mooi om te zien en horen. Bij het crea gedeelte hebben we een linnen tasje versierd met textielstiften en knopen, en zijn er ware kunstenaars ontdekt. Wat het originele programma van het sport gedeelte was weet niemand meer, maar het ontaarde in een enorm watergevecht. De kinderen hebben genoten, enorm leuk om te zien.
’s Middags zijn we voor de dertigste keer naar Zhytomyr gegaan (hoewel we ons voorgenomen hadden om een dagje niet te gaan), om boodschappen te halen voor het kamp. Van alle linnen tasjes hebben we een soort van goodiebag gemaakt, met sokken, een handdoek, stiften en een kleurboek, een klein kadootje, bellenblaas, een christelijk boekje, en een ballon. Maar omdat er elke dag toch weer kinderen bij kwamen, moesten we er nog wat dingen bij halen. We zijn of course ook nog maar even naar de MacDonalds geweest om wifi te tappen, en hebben besloten dat ze ons daar enorm skir moeten vinden. MacDonalds is in Oekraïne echt voor rijke mensen, en zeker niet voor mensen die een cola halen en daarna anderhalf uur met een laptop en vijf telefoons aan een tafel gaan zitten, en in die anderhalf uur tien woorden wisselen.
’s Avonds hebben we mijn verjaardag in de tuin gevierd. De hele kerk was uitgenodigd, dus het was erg druk. Ik heb heel veel kadootjes gekregen, van een zakje blauwe bessen tot dekbedovertrek. Erg lief. Er waren vier taarten gebakken, en we hadden nog vier taarten gekocht in de Karavaan. Hele mooie chocoladetaarten van vier euro. Oekraïners kiezen trouwens geen stukje uit, maar nemen van alle soorten een stukje. Dus alle puntjes die wij gesneden hadden werden weer keurig door de midden gesneden. Maar goed, ik kan me niet herinneren dat ik ooit een tuin vol visite heb gehad, dus dat was erg leuk!
Dag 11
Vandaag hadden we de laatste dag van het kamp, met nog meer kinderen, die nog vroeger aanwezig waren. De kinderen mogen tussen negen uur en half tien komen, maar toen wij om kwart over acht bij het kampterrein kwamen zaten er al twee kinderen op de trap te wachten.
We hebben vandaag een fotoslinger gemaakt bij het crea gedeelte. Kinderen hebben hier vaak geen foto’s van zichzelf, dus het is erg leuk om dat aan ze te geven. Het was wel een wat lastiger werkje, maar gelukkig hadden we hulp van twee Nederlanders – erg fijn! Eén iemand van ons is ‘de fotograaf’ op het kamp, en had van een van de kinderen een briefje gekregen: send me pleas some pictures of my son, en dan een emailadres. Hoe schattig. Nou, die foto’s heeft hij dus gekregen. Bij het sportgedeelte hebben we veel waterspelletjes gedaan, het is hier ruim dertig graden en de gevoelstemperatuur is nog een stuk hoger. Bijbellezen was het onderwerp dat bij het bijbelverhaal behandeld is en de (Oekraïense) vrouw die dat verzorgd, was tevreden. Dus dat is heel fijn. Aan het einde hebben we geluncht, een watergevecht gehouden, en de goodiebags uitgedeeld. Wat opvalt is dat kinderen hier echt super tevreden zijn. Ze kijken wel in elkaars tasje, maar meer op het niveau: oh jij hebt ook een mooie kleur handdoek. En dus helemaal niet: jij hebt een leuker / groter / interessanter of (echt heel erg) duurder kadootje. Dat doen de Nederlandse kindjes die aanwezig zijn
De mevrouw van wie we het gebouw huurden / leenden (dat is nog steeds niet helemaal duidelijk) had vandaag haar dag helaas niet. We moesten erg snel het gebouw uit zijn, dus het einde was wat stressen. Toen we thuis kwamen waren we oververhit en oververmoeid. Eén van de kleintjes heeft gelukkig een mooie gewoonte ontwikkeld, hij zet een aantal emmers water klaar en gooit ons drijfnat. Daar zijn we erg blij mee, want daar knapt een mens van op met dit weer. Vanmiddag hebben we geluierd en kampspullen uitgezocht. Vanavond hebben we gegeten bij de mannen. Degene van wie we het huis opknappen had hele lekkere tomatensoep gemaakt en de dominee had 35 pizza’s besteld die (o wonder groot) zelfs in Reya bezorgd kunnen worden. En ze waren echt helemaal dikke prima te eten. Heel dun, dus zelfs J kon ze eten met haar gebit.
De mannen hebben gisteren en vandaag de kap op het huis gezet. Er staan nu allemaal balken in een punt, en op de helft van het dak zitten al platen. Daarop komt dan piepschuim, weer platen, en dan dakbedekking. Ze hebben vandaag van zes tot tien gewerkt, en moesten bij het eten nog haasten. Als het goed is komt het dak zaterdag af. Het is dan een soort grote partytent om het originele huis heen. Het huisje is nu een vierkant doosje, en daarboven hangt een groot dak. Niet helemaal stylish verantwoord, maar wel heel fijn voor ze. De zolder is in de nok ook ruim drie meter hoog, dus de woonoppervlakte wordt verdubbeld.
Morgen gaan we ‘s morgens naar het weeshuis met de vrouw van de dominee. Zij hebben zelf een kind geadopteerd uit dit weeshuis. We hebben wat kinderkleding meegenomen en willen dat daar graag brengen. De dominee en zijn vrouw hebben zelf ook wel eens kleding gebracht, maar dat namen de medewerkers mee naar huis omdat ze zelf te weinig kleding voor hun kinderen hebben. Best schrijnend, als je voor de overheid werkt en niet eens je kinderen normaal kan kleden. Maar goed, als we maar genoeg kleding brengen krijgen de weeskinderen vanzelf wat. We hebben er ook nog een doosje uitgehaald voor een van de buurvrouwen. Zij heeft een dochter van zes, een zoon van vier, en een dochter van drie maanden. Tijdens de zwangerschap van haar jongste kindje is haar man overleden, waardoor ze het erg moeilijk heeft. Een van ons was al bij haar langs gegaan, en zag dat de baby zelfs geen Pampers droeg, omdat ze daar gewoon geen geld voor hebben. Dus we hebben van het sponsorgeld ook wat praktische aankopen gedaan. ’s Middags gaan we de mannen helpen. Er moet een stapel hout van de ene kant van de tuin naar de andere kant verplaatst worden, en de spijkers moeten eruit, zodat het als haardhout gebruikt kan worden. Jullie begrijpen dat de mannen met alle o-zo-interessante-werkzaamheden daar geen zin in hebben, dus wij offeren ons op.
Jullie horen wel hoe het afloopt!
Hartelijke groet van KEJEJAPANIPERIBA, ADMANIJULIJOMY, en alle restmensen (HEHEGIJJOMAANTHPIHABAGE) die niet bij een familie horen maar ook erg gezellig zijn.
Gisteren hadden de tweede dag van het kamp. We hebben s morgens mijn verjaardag gevierd op het kamp. Ik ben in drie talen toegezongen, en daarna hebben we het normale programma vervolgd. Het was echt leuk om te zien dat een heleboel kinderen weer enthousiast waren, en zo vroeg als mogelijk kwamen. Er waren twee jongens van dertien en veertien die de eerste dag kwamen vragen of ze ook mochten komen (we hadden op de uitnodiging gezet dat het voor kinderen van 4-12 was). Dat was natuurlijk prima, maar het programma was niet ingericht op pubers. Blijkbaar was het toch heel leuk, want ze waren er weer, en hoe! Echt leuk om te zien. Bij het Bijbelverhaal hebben ze het onderwerp ‘bidden’ behandeld, en hebben alle kinderen een klein knutselwerkje over het Onze Vader gemaakt. Daarna hebben ze samen gebeden, en heel veel kinderen hebben dat dus ook voor het eerst gedaan. Heel mooi om te zien en horen. Bij het crea gedeelte hebben we een linnen tasje versierd met textielstiften en knopen, en zijn er ware kunstenaars ontdekt. Wat het originele programma van het sport gedeelte was weet niemand meer, maar het ontaarde in een enorm watergevecht. De kinderen hebben genoten, enorm leuk om te zien.
’s Middags zijn we voor de dertigste keer naar Zhytomyr gegaan (hoewel we ons voorgenomen hadden om een dagje niet te gaan), om boodschappen te halen voor het kamp. Van alle linnen tasjes hebben we een soort van goodiebag gemaakt, met sokken, een handdoek, stiften en een kleurboek, een klein kadootje, bellenblaas, een christelijk boekje, en een ballon. Maar omdat er elke dag toch weer kinderen bij kwamen, moesten we er nog wat dingen bij halen. We zijn of course ook nog maar even naar de MacDonalds geweest om wifi te tappen, en hebben besloten dat ze ons daar enorm skir moeten vinden. MacDonalds is in Oekraïne echt voor rijke mensen, en zeker niet voor mensen die een cola halen en daarna anderhalf uur met een laptop en vijf telefoons aan een tafel gaan zitten, en in die anderhalf uur tien woorden wisselen.
’s Avonds hebben we mijn verjaardag in de tuin gevierd. De hele kerk was uitgenodigd, dus het was erg druk. Ik heb heel veel kadootjes gekregen, van een zakje blauwe bessen tot dekbedovertrek. Erg lief. Er waren vier taarten gebakken, en we hadden nog vier taarten gekocht in de Karavaan. Hele mooie chocoladetaarten van vier euro. Oekraïners kiezen trouwens geen stukje uit, maar nemen van alle soorten een stukje. Dus alle puntjes die wij gesneden hadden werden weer keurig door de midden gesneden. Maar goed, ik kan me niet herinneren dat ik ooit een tuin vol visite heb gehad, dus dat was erg leuk!
Dag 11
Vandaag hadden we de laatste dag van het kamp, met nog meer kinderen, die nog vroeger aanwezig waren. De kinderen mogen tussen negen uur en half tien komen, maar toen wij om kwart over acht bij het kampterrein kwamen zaten er al twee kinderen op de trap te wachten.
We hebben vandaag een fotoslinger gemaakt bij het crea gedeelte. Kinderen hebben hier vaak geen foto’s van zichzelf, dus het is erg leuk om dat aan ze te geven. Het was wel een wat lastiger werkje, maar gelukkig hadden we hulp van twee Nederlanders – erg fijn! Eén iemand van ons is ‘de fotograaf’ op het kamp, en had van een van de kinderen een briefje gekregen: send me pleas some pictures of my son, en dan een emailadres. Hoe schattig. Nou, die foto’s heeft hij dus gekregen. Bij het sportgedeelte hebben we veel waterspelletjes gedaan, het is hier ruim dertig graden en de gevoelstemperatuur is nog een stuk hoger. Bijbellezen was het onderwerp dat bij het bijbelverhaal behandeld is en de (Oekraïense) vrouw die dat verzorgd, was tevreden. Dus dat is heel fijn. Aan het einde hebben we geluncht, een watergevecht gehouden, en de goodiebags uitgedeeld. Wat opvalt is dat kinderen hier echt super tevreden zijn. Ze kijken wel in elkaars tasje, maar meer op het niveau: oh jij hebt ook een mooie kleur handdoek. En dus helemaal niet: jij hebt een leuker / groter / interessanter of (echt heel erg) duurder kadootje. Dat doen de Nederlandse kindjes die aanwezig zijn
De mevrouw van wie we het gebouw huurden / leenden (dat is nog steeds niet helemaal duidelijk) had vandaag haar dag helaas niet. We moesten erg snel het gebouw uit zijn, dus het einde was wat stressen. Toen we thuis kwamen waren we oververhit en oververmoeid. Eén van de kleintjes heeft gelukkig een mooie gewoonte ontwikkeld, hij zet een aantal emmers water klaar en gooit ons drijfnat. Daar zijn we erg blij mee, want daar knapt een mens van op met dit weer. Vanmiddag hebben we geluierd en kampspullen uitgezocht. Vanavond hebben we gegeten bij de mannen. Degene van wie we het huis opknappen had hele lekkere tomatensoep gemaakt en de dominee had 35 pizza’s besteld die (o wonder groot) zelfs in Reya bezorgd kunnen worden. En ze waren echt helemaal dikke prima te eten. Heel dun, dus zelfs J kon ze eten met haar gebit.
De mannen hebben gisteren en vandaag de kap op het huis gezet. Er staan nu allemaal balken in een punt, en op de helft van het dak zitten al platen. Daarop komt dan piepschuim, weer platen, en dan dakbedekking. Ze hebben vandaag van zes tot tien gewerkt, en moesten bij het eten nog haasten. Als het goed is komt het dak zaterdag af. Het is dan een soort grote partytent om het originele huis heen. Het huisje is nu een vierkant doosje, en daarboven hangt een groot dak. Niet helemaal stylish verantwoord, maar wel heel fijn voor ze. De zolder is in de nok ook ruim drie meter hoog, dus de woonoppervlakte wordt verdubbeld.
Morgen gaan we ‘s morgens naar het weeshuis met de vrouw van de dominee. Zij hebben zelf een kind geadopteerd uit dit weeshuis. We hebben wat kinderkleding meegenomen en willen dat daar graag brengen. De dominee en zijn vrouw hebben zelf ook wel eens kleding gebracht, maar dat namen de medewerkers mee naar huis omdat ze zelf te weinig kleding voor hun kinderen hebben. Best schrijnend, als je voor de overheid werkt en niet eens je kinderen normaal kan kleden. Maar goed, als we maar genoeg kleding brengen krijgen de weeskinderen vanzelf wat. We hebben er ook nog een doosje uitgehaald voor een van de buurvrouwen. Zij heeft een dochter van zes, een zoon van vier, en een dochter van drie maanden. Tijdens de zwangerschap van haar jongste kindje is haar man overleden, waardoor ze het erg moeilijk heeft. Een van ons was al bij haar langs gegaan, en zag dat de baby zelfs geen Pampers droeg, omdat ze daar gewoon geen geld voor hebben. Dus we hebben van het sponsorgeld ook wat praktische aankopen gedaan. ’s Middags gaan we de mannen helpen. Er moet een stapel hout van de ene kant van de tuin naar de andere kant verplaatst worden, en de spijkers moeten eruit, zodat het als haardhout gebruikt kan worden. Jullie begrijpen dat de mannen met alle o-zo-interessante-werkzaamheden daar geen zin in hebben, dus wij offeren ons op.
Jullie horen wel hoe het afloopt!
Hartelijke groet van KEJEJAPANIPERIBA, ADMANIJULIJOMY, en alle restmensen (HEHEGIJJOMAANTHPIHABAGE) die niet bij een familie horen maar ook erg gezellig zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
